De Kall mähnt: So vunn Kall zu Kall

Isch weeß jo nädd, ob eisch dess intressiert, awwa ihr wärd’s jo in de Noochrischdä trotzdäm ä bissl middkriggt hawwä: De Prinz Charles, also de neiä Känisch Charles III., wiea jo jetz heeßd, war uff Deitschløndbsuch. Do gugg, hawwisch gedängt, als hedda nie wass Ønnaräs gemacht, de Lisbeth ihrn Äldschdä. Charmønd, foifiehlisch, humorvoll, isch muss schunn sagä: suwärän, der Suwärän! Alles wass räschd iss, der hodd soin Job gelärnd! „Der hodd jo a løng gänuug Zeit khappt“, wärdda ma jetz sagä, awwa dess heßt nix, heidzudaag. So ä Ausschtrahlung, die hoschd odda hoschd nädd. Also jetzt mol vunn Kall zu Kall: Dä Charles, „Tschaals“ zu schreiwä, wer jo Majeschdeedsbeleidischung, der hodd so ä nadierlischi Würdä, do gibt’s nix, der hodd midd soina Camilla soga in dänn Sauschtall vunn Bundesdaag, wosä sunsch scheldä unnd kreischä wie die Kesslfligga unn Scheräschleifa, än Glønz noigebrocht, dass die Luft hedsch øhaldä kännä. Beim Shakespeare, also wønna nädd Änglisch, sunnern Kurpelzisch gschprochä hedd, heeßt des „unn jeda Zoll änn Känisch!“

Mir hawwä jo nädd so Gligg midd unserm Adl, gell. Denkt bloßä mol on dänn Pinkl- odda Priggl-Prinz vunn Hønnova, wo bekønndlisch noch nie wass Gscheits herkummä iss. Odda øn dänn Immobiliemaakla unn Reichbirgakänisch Hoina der Värddll-vor-halwa-Zwölfdä, dess iss doch a Lachplatt unn känn Vagleisch mit dämm neiä Känisch Kall vunn de Linksrum-Insl! Isch habb jo schunn soi Mudda, die jo a fä unns Deitschä imma ä bissl „unnsa“ Lisbeth wa, guud leidä kännä. Vumm Heilischä Schtuhl kønnsch disch jo heid runnapensionierä lossä, vumm englischä Thrøn awwa nädd! Do gilt Durschhaldä noch wass – a als Thrøn-Øwerda. Ma heeßd’s die foi änglisch Art.

Kontakt: kall@mamo.de