De Kall mähnt

De Kall mähnt: Schport øm Telläføn

Dass Mobiltelefon durchaus wörtlich zu verstehen ist und Telekommunikation manchmal recht sportiv werden kann, "mähnt" unser Mundartkolumnist Kall, der sich als Festnetznutzer als "ä eschdi Rarideed" fühlt

Von 
Ralf-Carl Langhals
Lesedauer: 
De Kall - Autor unserer Mundart-Glosse. © Walter Imhof

Middlaweil bischd jo midd doim Feschdnetzøschluss ä eschdi Rarideed. „Kall, blooß noch unnsa 96-jehrisch Grooßdøndä Trudl UNN DU rufä uffm Feschdnetz ø!“, feixt de Ginda neilisch øm Telläføn, der Aff, der iwwakøndidäldä. Bloß weila so subba Smartphone hodd unn zwee Ängl, diäm alles beibringä, halda unsaäns fä bleed – unn sisch midd soina 72 fä de diggidalschdä Rentna vunn de gønzä Welt, der Øgewwa. Nadierlisch hawwisch a ä Händy, awwa nooch wie vor telefonier isch liewa uffm Feschdnetz: De Heera iss leischda, liegt ma bessa in de Hønd, unn a dess Ohr wärd nädd so schnell heeß.

Ään Nochdeil – abgsehä vumm Ginda soim bleedä Gebabbl – iss awwa, dass so än Øschluss mehrarä Høndgeredä hodd. Dess hoddma sisch ä mol øgschafft, dassdä nädd so viel hie- unn heerlaafä odda nuff unn nunnna rennä musch, wønn’s klinglt. Falsch gedänkt! S’iss graad umgekehrt! Wønn’s nämlisch bimmlt, duudlt’s im gonzä Haus, die Ladäschtation klimpert widdarum ønnarsch wie die änzelnä Teläfonä, die iwwarall rummliggä. Uff de Arweitsplatt in de Kisch, uffm Blummädischl, newamm Schessløng unn so weida. Beim äändä, dessdä glei finnsch, iss de Akku leer, s’ønnarä klinglt irgändwo gønz weit unna de Sofakissä, s’driddä iss weeß de Geia wo – unn schunn hosch die schänschd Rännarei! Do jagä disch Ørufa kreiz unn quer dursch die Wøhnung odda s’Heisl. Kaum hoschdä dess Ding in de Hønd, willsch uff die Tast middm grinä Telläføn driggä – hodda uffgelegt, der Simpl! Laafschd graad zurigg, føngt – nadierlisch øm ønnarä Änd vumm løngä Gøng – s’Händy ø zu klinglä ... Awwa wo iss dess jetz widda? Rännsch widda los wie ä uffgscheischdäs Hingl. Terror iss dess! Jawoll! Unn a Schport! Dess soll jo immahin gsund soi.

S’dolschdä awwa iss, wass die Leit sagä, wønnsä disch uff zwee Leidungä nooch drei Vasuchä fünf Minuddä dursch die Gegänd gejagt hawwä, bis da die Zung iwwa de Schulda hängt. Midd letzschda Kraft driggsch in letzschda Sekund de grinä Knopp – unn wass kriggsch zu heerä?: „A Kall, wass schnauffsch dønn so?“

Mehr zum Thema

Mundartglosse

De Kall mähnt: Dess iss ä komischi Sach

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren
Mundartglosse

De Kall mähnt: Komischä Ooschdern midd Kinnabuch zu vegønä Denkøschdeeß

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren
Mundartglosse

De Kall mähnt: So vunn Kall zu Kall

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren

Kontakt: kall@mamo.de 

Redaktion Seit 2006 ist er Kulturredakteur beim Mannheimer Morgen, zuständig für die Bereiche Schauspiel, Tanz und Performance.

Copyright © 2025 Mannheimer Morgen