Mundartglosse

De Kall mähnt: Lescha²

Von 
Ralf-Carl Langhals
Lesedauer: 
De Kall - Autor unserer Mundart-Glosse. © Walter Imhof

S’ iss schunn ä gønzi weil her, do hoddma de Schulzä Peda gschriwwä. Mir schreiwän jo als viel Leit, gell. Dess freed misch a, awwa leida kønn isch nädd imma alles beøntworddä, weil isch jo dies unn jänäs machä unn als a noch wass schaffä muss. Awwa døngschää jedenfalls. Awwa isch kumm ab vumm Thäma... Wie gsacht, de Schulzä Peda hodd ma gschriwwä – unn ä subba Idee khappd. Er hedd ä neiäs Mønnema Gsellschafdsschpiel ärfunnä: „Wers greeschdä Schlagloch find, griggt ä Prezl.“ Do hawwisch sellmols arg lachä missä – und der daag hawwisch øn soi Idee dänke missä. Die Schtadt duud doch jetzt die Lescha so midd „Laser“, also „Läisa“, wie isch dess englisch-kurpelzisch umschreiwä deeed, vamessä. Do weeß ma dønn, wo welläs Loch wie groß iss. Däbei häddäse blooß de Peda, de Häbbäd, de Wänna, de Ginda odda misch frogä missä, awwa egal. Die Idee middäm Gsellschafdsschpiel losst sisch weidaentwigglä. S’ gibt doch so viel Leit, die mit Läisa-Pischdolä schießä, also als Schießschport bei Schitzävaoinä. Unn donn gibt’s die mit de Farbbeidl-Pischdolä, also „Paintball“ (Päintbøøl), dess iss soga än offiziellä Mønnschaftsschport worrä. Vorschlag: Ä Mønnschaf beschdeht aus zwee Schpielfigurä, die „Finna“ unn die „Schdobba“ – unn gehä duud dess so: Ma filld dä änä schtatt Farb ä bissl Teer in die Päintbøøl-Pischdol – unn die ønnarä ränna middäm Läisa vonneraus unn vamessa unnmarkierä die Lescha. Die Mønnschafd die øm meischdä Lescha gfunnä unn gschtobbt hodd, hodd gäwunnä. Wønn de Peda die Prezl bezahlt, leg isch noch ä Rundä Ureich als Siegerprämie druff, vaschprochä!

Uff die Schtadt, so viel schdeht feschd, brauchschd nädd wardää. S’muss was gedø werrä, do sinn ma uns hoffändlisch ähnisch. Eschda, Birgasinn iss do gfroogd! Wønnma nädd uffbassä geht’s uns øm Änd wie dä Lumbäheefa driwwä. Middä in die Schtadt fallt wie in aldä Butzlumbä ä riesisches Loch noi. So ä Tordäschachdl war do arschidekdønisch wie schproochlisch ä schänari Sach wie dess ewischä Loch am Berlina Platz. Wegä dämm sagä monschä jo jetzt näddämol mehr „Lumbähaafä“, sunnern bloß noch„Ludwigsloch“ – ä Schønd iss doch dess. Dodävu wollä ma doch unsa schänäs Mønnem bewahrä. Øn die Arweit!

Mehr zum Thema

Mundartglosse

De Kall mähnt: Uff die Pingschdä!

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren
Mundartglosse

De Kall mähnt: Mir sinn Meeschda!

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren
Mundartglosse

De Kall mähnt: Mir hawwä ä Weltschprooch

Veröffentlicht
Von
Ralf-Carl Langhals
Mehr erfahren

Kontakt: kall@mamo.de

Redaktion Seit 2006 ist er Kulturredakteur beim Mannheimer Morgen, zuständig für die Bereiche Schauspiel, Tanz und Performance.

Copyright © 2025 Mannheimer Morgen