De Kall mähnt: Uff die Pingschdä!

S’ iss widda soweit: Die fuffzisch Daag nooch de Oschdärn sinn rumm, morgä iss Pingschdä. Gschängä gibt’ do känni, leida. Gebørdsdaag hodd do jo die Käärsch – unn die iss jo eha vunn Nämmingä als vunn Gebbingä, wie ma so saacht. Nachdämm dønn awwa dä Heilischä Geischd bei uns oigezogä iss, schänktse ähm awwa immahie de Segä, dess iss doch a wass.

Isch weeß nädd, wie’s bei eisch iss odda wa, awwa bei uns iss øn odda a „uff die“ Pingschdä imma middä gønz Baggaasch essä gøngä worrä, meischdäns Schpargl odda sowass. S’iss Frijohr, s’geht nauszus unn ma macht sisch a bissl schick, die Sunn schoint (hoffentlisch) – unn s’iss äfach ä schäänäs longäs Wochäend. Die guud Schdimmung hodd awwa bei de Dondä Bärddl als nix genitzt: „Geh mo heer, Bu. Falld dir wass uff? Die Änzisch, wo heid bassänd øgezogä iss, iss doi Dondä Härdda!“ Uff moi vaduzzdäs Gsischd reagiert se schnell: „Siggsch dess nädd? Dess schrillä Blummäkleed, unn än halwä Juwelierladä um de Hals: Zugehängt wie än Pingschd-Ochs!“ Dess iwwaheer isch halwa unn sag: „Letschmol hoschd gsacht, unsa Härdda deed rumlaafä, als määßdsä glei noch die Kellaträpp nunnabutzä! Dir kønn’mass awwa a nädd räschd machä!“ Do wingtsä ab, die Dondä Bärddl: „Wass weeschd donn du vunn de Pingschdä – unn de Härdda?“ Ihr Leit lossd Eisch nädd verdrieße – uff allä Fell: schänä Pingschdä! Dess winscht

mannheimer-morgen.de/kall Kontakt: kall@mamo.de