De Kall mähnt: Isch wärr Gudachda!

Mannheim. Vaschroggä binn isch, wie isch die Woch zum Wänna in die Beitz noi binn, derart abgschlagä hodda hinna soim Dresä khongä. „Wänna, wass iss da’dønn?“ Er hedd de Leedä, mähnt’a unn raunt wie ä Heifl Eländ: „Wer nix wärd, wärd Wärd.“ So wär’s halt. „Unn wer ganix wärd – wärd Betriebswärd!“, saag druff isch, um’änn ä bissl uffzumunndärn. Do kreischt de Pelza – isch habbän ganädd gsehä khappt – vunn hinnä aus de Eck: „Unn iss ihm dass noch nischt gälungä, so machda in Vasischerungä!“, unn lacht sich schepp. „Schorsch, saag isch, sei ruhisch, dämm Wänna geht’s nädd gut!“

Er deed hald feschdschdellä, dass er als Wärd und Wehla so roin gaanix bewegä kängt, mähnt’ da, de Wänna. „Gudachda hedd ma wärrä missä“, sagda unn wippt so bedeidungsvoll middäm Zeigäfinga. Wiea dønn jetz uff so wass kummä deed, will isch wissä. „Guggä’mool, Kall, wønn imma wass entschdehä duud in Mønnem, wass vunn Bedeitung uffgebaut, abgerissä, umgschdaldäd wärd, entscheidä nädd die Leit, sunnern die Gudachda, wass bassierä duud.“ Gønz so klaa seh isch die sach nädd: „Wie mähnschd dønn dess?“ De Wänna aklehrt mass: „Gugg Kall, wass die Leit wollä, schpielt doch ga kä Roll.

S’Schtadthaus missä ma behaldä, die Milideer-Gebeidä uff Schpinelli därfä ma nädd behaldää unns Nationaltheada därfä ma widdarum nädd abreisä – alläs drei wegä Gudachdä, vaschdehscht?“ Naja, dess iss jo dreialei, denk unn saag isch. Awwa de Wänna lossd sisch nädd: „Die Gemoinitzisch, also die GBG, de Kuldurausschuss, die Bauherrä kännä jo kwasi machä wassä wollä, so løng’säs rischdischä Gudachdä beibringä, vaschdehschd? – Unn wer gibt dønn dess in Ufftrag unn wer bezahlt’än dess, hä?“

„Unn deswegä willsch jetzt Gudachdä wärrä?“, froog isch unn erkläräm, dassa do ä bissl schpeet drø iss unn Kunschthistorika, Schtatika, Bauintschenjeer odda Geoloog hedd wärrä missä. „Desswegä häng isch jo so drin, Kall“, gibta kläälaut zu unn schwadroniert wass vunn Wortbedeidungä„wass fä gut erachdä“ odda „ä Gut achdä“ odda „guud achdä!“... Do kreischd de Schorsch hinna ausm Eck: „Wänna, wønn de färdisch sinniert hoschd unn wass bewegä willsch, bringsch ma graad noch ä Bier!“ Leit gibt’s...