De Kall mähnt: Isch fahr kä Holzklass!

Mannheim. Heer“, kreischt de Häbbädd, wiea ämool mehr beim Wänna in die Wärdschaft noigerännt kummt. „Heer, seid ihr schunnämol midd derä neiä Schdrooßäbøhn gfahrä, hä?“ Isch saach: „Hajoo, Häbbäd, so nei iss die nädd, schunn bei de Buga bin isch midd dämm weißä Ding naus nooch Feidännä gfahrä. Du kummschd widda hinnaher wie die alt Fanacht!“ Er wer soinazeit hald jo imma middäm Rad uff Schpinelli gfahrä, awwa heid, ewä graad, wera midd dä Liniä Zwee vumm Rathaus doheer zum Schdømmdisch gfahrä. Dess wer jo allahønd, mähnt da, de Häbbäd: „Dess iss jo ä rolländäs Labor, schdäriil wie innäm OP sieht’s do drinn aus, in de Kurvä quietscht’s wie noch wass – unn s’Beschdä: Uffm eiskaldä Holzschduhl hawwisch hoggä missä – unn wie die Schdrooßäbøhnfahrärn ruckartisch gebrämmst hodd, binn isch ball vumm Sitz gschossä, so glatt iss dess Ding!“

Mir missä lachä, weil ma uns vorschdellä, wie’s de Häbbädd in de Elekdrisch vumm Sitz haut. Dønn sagt de Ginda: „Häbbädd, reeg disch nädd uff, dess iss noch ganix! Mir sinn øm Sømmsdaag middä Viera odda Noina, wass weeß dønn isch, nooch Bad Därgämm gfahrä. Do hosch disch hinna Lumbähaafä midd zwee Händ øm Sitz feschdhaldä missä, weil de Øngschd khappt hoschd, dess Ding hubbst aus de Schienä, so hodd dess geruckld und gewagglt. Der Hutsimbl vunn Fahra iss middäm Affezøø iwwa ä Schdrägg gedunnat, die schoint’s noch de Kaisa Wihelm zømmägedängelt hodd...“ De Wänna grinst hinna de Thek: „De effändlischä Pärsønänohvakehr iss bei uns hald imma ä Ärlebniss!“Awwa de Häbbädd hodd känn Sinn fä Humor unn mähnt: „Dess kønn soi, wie’s will, awwa wønn isch ä Abenteua will, fahr isch nooch Rust in de Europa-Park, awwanädd nooch Feidänä! Unn Holzklass fahr isch a käni mehr!“