De Kall mähnt: Die Fraa unn ihr Meedlä

Mannheim. Ald wärrä, so sacht ma, iss nix fä Feigling – unn jeda wees, wass dodämit gemähnt iss. S’gibt awwa, dess wärd oft vagessä, a durschaus posidivä Aldaserschoinungä, zum Beischpiel, dass Aldasgränzä vaschwimmä unn kä Roll mehr schpiele. Isch muss als lachä, wønn misch aldä Knopp äldarä Dømä midd „junga Mønn“ øschpreschä. S’iss hald alles relladiv... S’hodd in dä Mønnema Nggaschtadt mol än Frisiersaløng gewwä – iwwa Jahrzähndä. Allä Fraua vunn moina Sibbä – egal in wellem Schtadtdeil se gäwøhnt hawwä – sinn do Kundinnä gewesä. Allä Woch „Weschä unn Legä“ unn allä vier bis sechs Wochä reihum ä neii Dauawell, so war dess in de 70er Johrä. Die Fraa Diena in de Løngschdroos war ä bombä Gscheffdsfraa – unn ä schpitzä Frisärmeischderin, in dem Ladä war Zug dähinna, weshalba a gebrummt hodd. Do iss toubiert unn gschträhnt worrä, wass Kømm unn Rundbärschd hergewwä hawwä – unn die Oma hodd uff ihrn imma kunschtvoll ondulierte Blummäkohl noch än lila Fesdischa krieggd. Mir Kinna hawwä unnsa „Milka-Mimi“ großardisch gfunnä, heid deedä Änkl wahrschints „kuhl“ sagä.

Isch hab den Saløng gut leidä kännä, obwohl ich doo im Hoorschpree-Dunscht Schtund um Schtunn habb waddä missä unn wirklich gemähnt habb, dess heeßd „Dauawell“, weil dess so løng dauert. Awwa dess wa ma egal. Allä wie die Scheffin, die hinä unn vornä Aagä khappt hodd unn alles in Beowachtung unn im Griff khappt hood, uff ihrä medahohä Korkschuh dursch dänn Ladä gschprungä iss, wa Hochleischdungsschport. Außadämm hodds uffm Dischl unna de Gadroob „Fix & Foxi“ unn glei aanoch „Disneys Lusdischä Daschäbischa“ gewwä – dehääm nädd! Awwa desshalb vazehl isch eisch die Gschischt nädd. Die Fraa Diena hodd nadierlisch a imma „Lehrmeedlä“ khappd, die „Friseesä“ wärrä wolldä unn alle a worrä sinn. Heid sinn dess freilisch Frauä zwischä 60 un 70, die in Rändä sinn, de Meschda odda sich selbschdändisch gemacht hawwä, Johrzähndä gschafft, Heisa gebaut, Kinna großgezogä unn selwa schunn løng Änkl hawwä. Øn dreiä kønn isch misch entsinnä: Malliesä, Selma unn Mønuela, heeßäsä. Monschä machä a noch Hoor, ab unn zu. Fä moi Mudda midd ihrä ball 86 iss dess ä Glick – als hädd de Saløng Dina nie zugemacht. Ald sinn die nie worrä. Bei de Mudda bleiwä die drei uff imma „De Fraa Diena ihr Meedlä“. Wass lärna ma do drau? Wønn die Hoor schää hoschd, schpielt’s Aldä kä Roll!

Kontakt: kall@mamo.de