De Kall mähnt: Schwer vunn Begriff

Der iss ma änn Begriff, sagt ma, wønnma weeß, vunn wämm die Rädd iss. Dess heeßd, ma weeßes nädd so gønz gänau, hodd dänn Nømä awwa schunn mol kehrt odd zumindescht ä grobbi Vorschdellung, wass der odda die gemacht hodd, soi kängt odda aus welläm Bereisch derjenischä kummt. Dess hochdeitschä „Begriff“ iss iwwahaupt ä schänäs Wort, zeigt uns dess doch buuchschteeblisch, dass de wass kwasi middä Händ øløngä kønnschd, umdass in de Kopp zu bringä. Wønn jemønd in derä Sach nädd allzu gut iss, dønn issa „schwer vunn Begriff“ – dømit iss dønn alles gsacht. „Bisch du schwer vunn Begriff?“ iss in de Kurpalz trotzdäm ä bissl froindlischa un „heeflischa“ als die Froog „Bisch du dabbisch odda wass?“

Arg schää finn isch aus dämm Begriffsfeld doher a noch ä ønnari Formulierung. Wønn wass gønz brudaal iss, ä Gschischd äfach uglaublisch iss, so høhnäbischän, dassä da nädd in de Kopp noi will, dønn vaschdärkt ma soin Berischt gärn midd dämm Zusatz: „Du machschda känn Begriff!“ Um da dønn voschdellä zu kännä, wie arg dess Vazehltä war odda iss, brauchschd dønn a näddämol schwer vunn Begriff zu soi, weesch, wie isch mähn?